Çok şükür, artık çok daha güçlüyüz! 16 Temmuz sabahı, yepyeni bir güne uyandık. TSK içerisindeki azınlık bir ihanet çetesinin darbe girişimine Milletimiz fırsat vermedi. Milletimizin feraseti, tezlere konu olacak, destansı bir mücadele olarak tarihteki yerini alacaktır.
Bu topraklarda, demokrasi ateşi sönmesin; bu bayrak ve üzerinde dalgalandığı meclisi, kısacası Anadolu düşmesin diye göğsünü siper eden yiğitleri bu ülke unutmayacaktır…
Demokrasi şehitlerinin; demokrasi nöbeti tutanların ruhu şad olsun…
16 Temmuz, ulusal egemenlik ve demokrasi bayramı olarak; bu ülkenin tarihindeki yerini alacaktır.
Medyaya silah zoruyla müdahale eden; Meclisi bombalayacak, milletine kurşun sıkacak kadar adileşen zihniyetin bu son girişimi de akamete uğradı… Milletin egemenliğine ipotek koymak isteyenler, başarısız oldular.
Bu girişimin failleri, bu ülkenin evlatları, kahraman Mehmetçik değil; teröristlerdir…
10 yıllardır, ülkenin kurumlarına, demokrasinin bekçisi ve yarınlarımızın teminatı ordumuzun kılcal damarlarına işlemiş paralel kadrolar; orduyu ele geçirerek milletin kaynaklarını, topunu ve tüfeğini yine millet aleyhine kullanmaya yeltendiler…
Bu milletin özgürlüğü, milletin her ferdinin eşitliği ve temel insan haklarını ellerinden alma girişimi çok şükür akamete uğradı…
Darbecilerin muazzam planını; elinde baltası, küreği, terlikleri ve sopasıyla direnmeye kosan millet bozdu…
16 Temmuz direnci, sonuçları itibariyle, İnsanlık tarihindeki saygın yerini de mutlaka alacak; adını tarih kitaplarına altın harflerle yazdıracaktır…
16 Temmuz direnci, Avrupa’da son 300 yılda yer edinen demokrasi, liberalizm ve toplum sözleşmesi fikriyatının bu topraklarda da yer edindiğinin kanıtıdır.
16 Temmuz direnci, 18. yy’in başından itibaren batıdaki özgürlükçü fikirlerin teorik altyapısını oluşturan; Avrupa’daki aydınlanma cağı ile birlikte; Fransız aydınlanmacılara ve Amerikan Bağımsızlık hareketi ve bildirgesine de yol gösteren Locke’ın haklar, özgürlükler ve politik yönetim ile ilgili fikirlerinin dünyanın diğer yarısında yankılanmasıdır.
16 Temmuz demokrasi nöbeti, 1789 devrimine yön veren, Rousseau gibi Fransız aydınlanma filozoflarının, yönetimin halkın egemenliğinde olması gerektiği fikirlerinin vücut bulmuş halidir.
Darbe sonrası, sokakları iş ve çöp arabalarıyla çeviren belediyeler; Ülkenin dört bir yanında; bir emirle, sokakları dolduran, meydanları ele geçiren; işgal edilen yerleri geri alan milyonlar, hem ülkelerine hem demokrasiye sahip çıktı…
Türkü, Kürdü, Zaza’sı, Arabı, Laz’ı ve Çerkez’iyle hep birlikte tek yürek olup; ülkesine sahip çıkan on-milyonlar, tarihe altın harflerle geçecek bir destana imza attılar…
Kıymetli Doğan Cüceloğlu hocamın deyimiyle, 16 Temmuz Cumartesi sabahı, TARİHTE YENİ BİR SAYFA AÇILDI! Tarih kitaplarına geçecek bir demokrasi direnişi mücadelesine şahit olduk.
Şüphem yok ki, demokrasiye darbe vurmak isteyenler, en ağır şekilde cezalandırılacaktır. Bu ülkeye ihanet edenler; ihanetlerinin bedelini en ağır şekilde ödemelidir.
Tabii, 16 Temmuz şunu da gösterdi;
Türkiye artık; 1960’larin, 1980’lerin Türkiye’si değil. Türkiye, 15 Temmuz’da, tam demokrasiye geçişin son doğum sancılarını yaşadı.
Bu milleti, bugün de, bundan sonra da, ancak; Ezan sesi, Kuran sesi, bağımsızlığın simgesi İstiklal marşı susturacaktır…
16 Temmuz, sırtını millete dayayanın; sırtının yere gelmeyeceğini de göstermiş oldu.
Bir Arap spikerin ifadesiyle, tüm dünya; bu milleti görünce, Sn. Erdoğan’ın neden bu kadar cesur olduğunu da anlamış oldu.
Üstat Necip Fazıl’ın deyimiyle;
‘Kim var? ‘ diye seslenilince, sağına ve soluna bakmadan fert fert ‘ben varım!’ cevabını veren, her ferdi ‘benim olmadığım yerde kimse yoktur! ‘ bilincine sahip bu millet, meydanları bir an olsun yalnız bırakmadı..
Bu vesileyle, darbe girişimine direnirken, hayatını kaybeden 161 demokrasi şehidimize Allah’tan rahmet diliyorum…
Milletimizin başı sağ-olsun!
Yeni Türkiye, bu imanlı, canla başla mücadele eden demokrasi şehitlerinin ve savaşçılarının omuzları üzerinde yükselecektir.
Darbeye karşı net bir duruş sergileyen tüm muhalefeti de tebrik ediyorum.
15 Temmuz gecesi, Kurtuluş Savaşı’ndaki gibi, ülkenin her tarafında camilerde salalar yükseliyordu. Milletçe, ezanları susturan darbelerden; darbeleri susturan ezanlara gelmiş olmanın da gururunu yaşıyoruz…
Rabbim, göklerimizi ay-yıldızlı bayraksız; minarelerimizi ezansız, kalplerimizi imansız ve göğsümüzü ülke ve millet sevgisinden yoksun bırakmasın…
Her zaman olduğu gibi, bundan sonra da;
Darbelerin karşısında; milletimizin yanında; hükûmetimizle omuz omuzayız…
Bu ülkenin geleceği demokrasidedir!
EcoPolitics Café 